Bu etkiyi birkaç farklı optik tabanlı bilek HRM'sinde gördüm. Kalp atış hızınız 90 değil, ancak muhtemelen 180'e yakın. Optik HRM'ler genellikle kalp atış hızındaki değişiklikleri izlemek için daha uzun bir gecikmeye sahiptir ve ani sıçramalar, yazılım tarafından artıştan ziyade düşüş olarak yorumlanabilir.

Uzun süredir sürdürülen çabalarda, İKY'nin nihayetinde doğru değere geri döndüğünü, ancak daha kısa çabalar için çılgınca başarısız olabileceğini buldum. Ayrıca İK ile efor arasında fizyolojik gecikme vardır. Bir antrenmanın başlarında, HR'niz eforunuzu özellikle iyi takip etmez.

İzlediğim koçluk / eğitim bloglarının çoğu, algılanan çabanın, özellikle de İKY'nin yüksek kalp atış hızlarında doğru izleme çabası nedeniyle, İK temelli eğitimi her zaman gölgede bırakması gerektiğini öne sürüyor. Ağır nefes alıyorsanız ve çok çalıştığınızı düşünüyorsanız, İKY ne derse desin çok çalışıyorsunuz demektir.

Bir rekreasyon sporcusu için onunla yaşamayı öneririm. Bileğe dayalı optik sensörlerin rahatlığının, ara sıra meydana gelen veri hatalarından çok daha ağır bastığını düşünüyorum. Çoğu profesyonel bisiklet sürücüsü bu nedenle hala elektrikli göğüs tabanlı kayışlar kullanıyor, ancak hepsi eğitim sırasında çabalarını ölçmek için güç ölçerler kullanıyor.

Cihazınızın sınırlamaları hakkında daha fazla bilgi edinmek istiyorsanız, DCRainmaker 'da incelemeleri aramanızı tavsiye ederim.

Kişisel deneyimlerimden birkaç gözlem sunacağım.

Öncelikle, optik HR sensörüne sahip bir Fitbit Alta HR'ye sahibim. Oldukça isabetli bir şekilde koştuğunu görüyorum, ancak bir bisiklette aşırı derecede başarısız oluyor. Kalbimden ziyade pedal çevirme ritmimle senkronize olma eğilimindedir. Tüm optik HR sensörleri, hareketi telafi etmek için sezgisel yöntemlere sahiptir ve bu, bazı aktivitelerde doğru olabilirken diğerlerinde doğru olmayabileceği anlamına gelir.

İkinci olarak, atletik arayışlar için yeni olmasa da ciddi şekilde bisiklet sürmeye ilk başladığımda, Ne kadar uğraşsam da kalp atış hızımı maksimuma çıkaramadığımı sık sık fark ettim. Zaten iyi bir kardiyovasküler sisteminiz olsa bile, bu performansın% 100'ünü bisiklete binmeye adapte edebilmek biraz zaman alıyor.

Örneğin, Hawk Hill'de iki kişisel rekor var. İlki, ciddi bir şekilde yol bisikletine girmeye başladığım 17 Aralık tarihinde:

I tepeye agresif bir şekilde saldırıyorum ve elimdeki her şeyi zirveye kadar veriyorum. Sonunda, her bir zerre çabamdan kurtulmaya çalışıyorum, ancak nabzım neredeyse hiç yükselmiyor.

İki aydan biraz daha uzun süren ciddi bir deneyimin ardından şimdi 25 Şubat'ta bir tane daha bisiklete binme:

İki sürüşün iki farklı bisiklette farklı güç hesaplama yöntemleri kullandığını unutmayın, bu nedenle doğrudan onları karşılaştırın. Ama ikisi de aynı kafa ünitesini ve göğüs kayışını kullandılar.

Bu sefer zirveye yaklaştım ve aslında daha fazla performans alabiliyorum ve kalp atış hızımı 191'e kadar çıkarabiliyorum. 192, şimdiye kadar kaydettiğim en yüksek değer.

Öyleyse, yanlış bir sensör mü yoksa meşru bir fenomen mi? Sanırım bunu tekrar yapmanız ve nabzınızı bir kronometre ile manuel olarak kontrol etmeniz gerekecek.